Project Sipaliwini
Gezondheidzorg in Sipaliwini- Medische zending
Op ongeveer 170 kilometer afstand van Paramaribo, diep in het district Sipaliwini, bevindt zich een post van de Medische Zending. Deze is onderdeel van een netwerk van 52 locaties verspreid over het binnenland van Suriname, opgezet om medische zorg toegankelijk te maken voor afgelegen gemeenschappen. Voor specialistische zorg moest men naar Paramaribo. Er was vaak een tekort aan medicijnen en materialen. Als de kast leeg was, werd er contact gezocht met nabijgelegen posten — die gelukkig bereid waren te helpen. Met ons donatiegeld hebben wij o.a. paracetamol en vitamine C meegebracht.
Goede en eerlijke zorg is niet vanzelfsprekend
Medische zending
Het team bestond uit 2 broeders en meerdere zusters, allemaal GZA's (gezondheidszorgassistenten). Ze zijn breed opgeleid: ze trekken kiezen, voeren bevallingen uit, behandelen wonden, schrijven medicatie voor en handelen in spoedsituaties. Er is niet altijd een arts op locatie; veel wordt telefonisch overlegd.
Door het ontbreken van medicijnen kan zelfs een behandelbare aandoening levensbedreigend worden. Soms is er geen hoestdrank, geen antibiotica, of zelfs geen benzine om naar een zieke toe te varen
Veel klachten zijn alledaags (hoofdpijn, verkoudheid), maar er komen ook ernstige en complexe zaken voorbij zoals een slangen of vleermuizenbeet. Ook vertelden de zusters dat je hier ook welleens een bittere cassave intoxicatie zag, wat eigenlijk een cyanide vergiftiging is. Ooit raakte een hele familie vergiftigd en overleed een klein kindje aan de gevolgen. De zusters en broeders doen hun best om de dorpelingen informatie te geven over het veilig verwerken van cassave. Daarnaast vertelden ze dat er ook vaak brandwonden bij kinderen hier behandeld worden, dit voornamelijk omdat er op open vuur gekookt wordt.
Medische zorg Ladoani
Een kijkje in het dorpsleven
De dorpen Tjalikondre en Nieuw Aurora, gelegen aan de linkeroever van de Surinamerivier, vallen onder de zorg van de polikliniek van Laduani. De kliniek is alleen te bereiken per boot of te voet. De twee dorpen tellen samen ongeveer 680 geregistreerde inwoners, voornamelijk Marrons — afstammelingen van tot slaaf gemaakte mensen die tijdens de koloniale periode wisten te vluchten en zich weg te vechten en zich diep in het binnenland vestigden.
Het dorp beschikt over twee scholen, een voetbalveld, een kleine winkelstraat, een 'kroetoe oso' (gemeenschapshuis), een EBG-kerk en een vliegveld dat momenteel buiten gebruik is. Koken gebeurt op open vuur, vaak in groepsverband. Afwassen, baden en wassen doen mensen samen aan de rivier. Elke gemeenschap wordt geleid door een kapitein en een basja, die zorgen voor orde, bemiddeling bij conflicten en contact met andere dorpshoofden. In gesprekken met bewoners viel op dat de familiedynamiek verschilt van het stedelijk leven. Veel mannen hebben meerdere vrouwen, en het aantal kinderen per man ligt vaak tussen de 20 en 30. Elke vrouw krijgt een stuk grond (kostgrondje) om zichzelf te kunnen onderhouden. De man slaapt meestal alleen in een eigen huis, een soort "bachelor pad". De mensen zijn respectvol en nieuwsgierig. Toen men hoorde dat wij 26 en 28 jaar oud nog ongetrouwd waren en geen kinderen hadden, werd dat met verbazing ontvangen, maar ook met begrip.
Het werk in het binnenland zelf is zwaar en slecht betaald. Vrouwen bewerken het land; mannen hakken hout, werken als militair of delven goud vaak illegaal, met risico's voor gezondheid en milieu. Zonder opleiding is ander werk nauwelijks mogelijk vertellen ze ons. Het onderwijs in het binnenland is verre van stabiel: docenten staken regelmatig, scholen sluiten bij gebrek aan personeel of middelen. Op dit moment mist een groep kinderen in het dorp een volledig schooljaar. Hoewel scholing elders mogelijk is, vereist dat bootvervoer en momenteel ligt dat stil omdat de bootsmannen niet zijn betaald. De toegang tot onderwijs en gezondheidszorg is hier verre van eerlijk.
Het onderwijs in het binnenland is verre van stabiel: docenten staken regelmatig, scholen sluiten bij gebrek aan personeel of middelen. Op dit moment mist een groep kinderen in het dorp een volledig schooljaar.